Het zingen van de Qasaid (pl., sg.: qasida) is een centraal element van de spirituele praktijk van de soefi-orde Tariqa Burhaniya. Geïnspireerd door de schoonheid van de woorden, worden steeds nieuwe melodieën door de zangers ontwikkeld. Hun zingen leidt en voedt de Burhani's op hun soefi-weg in de hele wereld.
De Qasaid van de Tariqa Burhaniya zijn een verzameling van gedichten van Maulana Sheikh Muhammad Uthman Abdu al Burhani, de voormalig vernieuwer en leider van de Tariqa Burhaniya. Tot op heden zijn er 95 gedichten, ieder tussen de 10 en 425 (twee-zinnige) versen in Arabische taal, waarvan de betekenis in haar diepte zich slechts tijdens het voortschrijden op de soefi-weg openbaart. De Qasaid zijn pas na de dood van Maulana Sheikh Muhammad Uthman verschenen, ontvangen en opgeschreven door enige van zijn naaste metgezellen. Bij het zingen van de Qasaid, die Allah, zijn profeet en heiligen lofprijzen, stromen geschenken als openbaringen van de 'bronnen van de Zee van de Eénheid' naar de kust van onze begrensde wereld en raken de harten van de aandachtige.
Al het zingen van de Qasaid komt vanuit het hart, om te harten te beroeren. De 'kwaliteit' van het zingen is vandaar geen kwestie van de 'technisch' correcte interpretatie. Gebaseerd op een regelmatige (hart-)maat, geïntoneerd door de vocalisering van de naam 'Allah', door handgeklap of percussie - geven Afrikaanse ritmes de toon aan. Vaak neemt het tempo toe doortoenemende overgave. De meeste melodieën zijn gebaseerd op een pentatonische toonladder, waarbij de versmelodieën (middelste en bovenste register) betrekking hebben op een passend refrein (lage, middelste register). Over het algemeen kiest de solo-zanger het refrein, dat door het koor na ieder vers herhaald wordt. Gedurende de hadra (tussen de periodes met intensief ritme en lichaamsbeweging) worden ook sama'i, zogenaamde stille Qasaid gezongen, een solozang gebaseerd op traditionele melodie zonder verdere ondersteuning, maar met meer vrijheid voor de zanger om zijn inspiratie te kunnen volgen.
Het zingen van de Qasaid is altijd een gemeenschappelijke vreugde: een groep zangers (moenshied) vormt een koor, waarbij afwisselend iemand een refrein uit een qasida van zijn keuze zingt en daarna een keuze uit de verzen, terwijl het koor (en soms ook de andere luisteraars) het refrein herhaalt. Momenten voor het zingen zijn vooral:
Hadra: Het arabische woord hadra betekent aanwezigheid en vormt de centrale spirituele ceremonie van soefi-ordes. In de hadra [mpgVideo / 4 Mb] wordt de onmiddelijke aanwezigheid en liefde van God gezocht en soms op extatische wijze ervaren. De hadra begint met het aanroepen van de engelen, profeten en heiligen, intensiveert door het reciteren van 'la ilaha illa-llah' (het eerste deel van de geloofsbelijdenis oftewel shahada: 'er is geen godheid buiten God') en bereikt één of meerdere hoogtepunten tijdens het herhalen van de naam 'Allah'. Omgang: een door zangers en trommelspelers aangevoerde omgang (saffa) [mpg-Video / 4 Mb] met vele deelnemers, met vlaggen en spandoeken, een belangrijk sociaal gebeuren om bijvoorbeeld de gemeenschap uit te nodigen voor een aanstaande viering. Vreugdefeest: iedere aanleiding tot vreugde is ook aanleiding tot het zingen van Qasaid - begroeting, bruiloft, of wanneer de harten verlangen naar de goddelijke Eénheid.
